Αν: Δεις ένα γονιό να φωνάζει ή να χτυπάει ένα παιδί.
«Εάν πρόκειται για προφορική βία, μπορείς να πεις κάτι, όπως οι φωνές μπορεί να είναι αποδεκτές όταν συγκρούεσαι με έναν ενήλικα αλλά όχι για ένα παιδί», προτείνει ο καθηγητής Ψυχολογίας Dan Wueste. Ph.D., του Clemson University στη Νότια Καρολίνα. «Εάν ένα παιδί δέχεται σωματική βία, πρέπει να επέμβεις. Μπορείς επίσης να φωνάξεις: για να τραβήξεις και την προσοχή των άλλων»
Αν: Μάθεις κάποια ψευδή φήμη για έναν συνάδελφο.
«Έχεις καθήκον να μιλήσεις, αν ξέρεις πως η είδηση αυτή δεν ευσταθεί» τονίζει ο Dan Wuest. Να είσαι αυστηρή, χωρίς όμως να επιτεθείς σ' εκείνον που κουτσομπολεύει. Αμφισβήτησε τη φήμη, π.χ., λέγοντας «τυχαίνει να ξέρω ότι αυτό δεν αληθεύει» και εξήγησέ του ότι η φημολογία μπορεί να βλάψει το όνομα κάποιου.
Αν: Δεις τον άνδρα μια φίλης σου να φλερτάρει με άλλη.
Αντιμετώπισέ το με προσοχή, γιατί «μπορεί να το έχεις ερμηνεύσει λάθος« συμβουλεύει ο Bruce Weinstein. Είναι καλό να ρωτήσεις τον συγκεκριμένο σχετικά με αυτό που είδες μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο, π. χ., «Πρόσεξα πως έχεις οικειότητα με αυτή τη γυναίκα». Εάν το πεις στη φίλη σου, πρώτα ρίξε μερικά υπονοούμενα για να δεις αν ξέρει ή αν θέλει να μάθει.
Αν: Κάποιος πει ένα ρατσιστικό ανέκδοτο σε ένα πάρτι.
Μην προσποιείσαι πως γελάς: Κοίταξε τον με νόημα ή γούρλωσε τα μάτια σου, ή απλώς πες ότι το σχόλιο αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα» λέει ο Dan Wueste. Εάν γνωρίζεις καλά αυτόν που έκανε το αστείο, τόνισέ του: «Αυτό που είπες δε σε κολακεύει ιδιαίτερα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου